İÇ SES

Bir burukluk, bir yabancılık var yürekte. Ne yapacağını şaşırmış, atmayı unutmuş. Eli kolu bağlı olmasından gelen bir durgunluk var. Gerçekte bağlı mıdır bilmem. Bazen harıl harıl durmadan çalışmak istiyor, bazen sadece keyfine bakmak istiyor. Zaman zaman insanlara çok cana yakın, zaman zaman yanında oturan insandan fersah fersah uzak hissediyor. İlaç arıyor, tiryak arıyor kendine, kimi zamanda aramak dahi istemiyor. Yorgun mu her şeyden ki şaşkın şaşkın, avare gibi dolanıyor bilmediği okyanuslarda. Halbuki yüzmek bilmiyor, okyanuslara açılıyor. Yüzmek istiyor, derinlere dalmak istiyor ama bunları öğrenmek için de sabredemiyor. Çok öğrenmek istediğinde çok çalışıyor, istemediğinde boyunu aşmayan suda boğuluyor. En nihayetinde sonuca varıyor: denge. Bu sefer de acaba denge bir tarafa daha mı eğimli olmalı gerekiyor diye düşünüyor. Hayaller kurmalıydı evet, ama daha iyi bir hayat için değil, daha iyi,güzel bir ölüm için. Kalp ebedü'l abada açılmış bir penceredir. Bu fani dünyaya razı değildir. Bir yolcu, bir misafir mührü al üzerine yüreğim. Sıkışsan da, daralsan da aynı zamanda ferahlasan da sımsıkı sarıl duana. Dünya hanından geçmektesin, sabret. Yurduna her gün yaklaşıyorsun, memleketine gün gün, hafta hafta yaklaşıyorsun. Sevdiklerin orada seni bekler, arkanda kalanlar da yetişir yakında. Vuslata doğru usulca ilerliyorsun, sabret...
                                                             Müberra