Her geçen gün dahada vakit daralıyor, yürekler ağızda, kainat farkında, "Kıyamet geliyor!" diye haykırıyor her şey... Ölüm ise her dakika her salise kimine adım adım kimine koşarak geliyor. Evet her insan her hayvan her bitki... ölüyor fani olan ölüyor. Ama kimse "ölüyorum ben, bitiyorum ben..." diyerek ne ölebilir ne de bitebilir. Ölüm bizlere yalnızca Allah'ın emriyle gelir onun dışındakiler laf ebeliği olarak ölmektir, çünkü ölüm lafla söyleyerek onu yaşamadan söylemek olmaz. Tüm ölmüş olanlara ve ölmüş sayılıpta diri olanlara saygısızlık etmiş oluruz! Nefes alıyorsak bu fani dünyada kendimize de saygısızlık etmiş oluruz! Neden diye soracak olursak etrafımıza bir bakalım ve düşünelim, hâlâ varız. Yaşıyorsun sevgili okur, yaşıyoruz... Yaşıyorsak hâlâ bitmemiş, görülmesi, duyulması, yürünülmesi, konuşulması, tutulması, gereken bir takım şeyler var. Ne tövbe kapısı kapalı nede umudun kapısı... Vakit çok geç olmadan şımarıklığı bırakalım, sonradan pişman olacağımız şeyler yapmayalım!
(Benden ilk başta kendime sonrada sizlere kardeş tavsiyesi!)
Esselamu aleyküm.
/Asfa Akmer
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder