HUZURUN ADI TEVEKKÜL
Gidiyorum bir yolda,
Yol uzun zaman kısa.
Hangi yönü seçersem
Yepyeni bir başlangıç,
Dönemeçler mevcudiyetinde.
Tek isteğimse huzurla yol almak,
Huzura yol almak...
Kardelen gibiyim bazen
Uçurumun kenarında.
Bazen de dört mevsim çiçek verecek
Her mevsimi bahar addedecek haldeyim.
Huzurun adını söyleyin bana, sesleneyim.
Duysun beni, tutsun yüreğimin ellerinden.
Biri haykırdı huzurun adını: "Tevekkül!
Sen hangi yolda gidersen git, Allah yolunu belirler, düzenler.
Sen O'na güven O'na dayan."
Ben de haykırdım var gücümle:
"Ey ses! Allah'a tevekkül ediyorum,
O'na dayanıp O'na güveniyorum, bana yardım eder mi?"
Son bir cevabı vardı: "O'nun bildirmesiyle bildiğim bir şey var.
Allah kendisine tevekkül edenleri sever.
İstediğin gibi...
Sen O'na yönel ve huzurla yol al."
Kendime, kalbime baktım
Ve hafiflemiştim.
Sırtımdaki yük eskisi gibi ağır,
Düşüncelerim ise bulanık değildi.
Yolumu görebiliyorum.
Çıkmazları hissediyorum.
Ama her şeye rağmen gözlerim ışıldıyor,
Yüreğim sevinçle çırpınıyor,
Ayaklarım sağlam basıyor artık.
Duam var, Duyan var.
Bende haykırıyorum yüreğimle huzura:
"Şahit ol Ya Rab!
Ben sana tevekkülüm ile çıkıyorum bu yola
Sen yar ve yardımcım ol!"
/Asfa Akmer
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder