SEN'DEN

Sen koruyorsun Rabbim

Dimdik tuttuğun gibi dağları

Kumdan evlerinde karıncaları

Sen koruyorsun

Bir yol çiziyorsun, önümde ayak izleri

Rahmet yorganına sarıp

Kalbime bir tohum atıp yeşertiyorsun

Kötülükten, kötüden

Şerli gün ve geceden

Korursun bilirdim

Kendimi dost sanırdım

Kişiyle kalbi arasına girendin Sen

Beni benden dahi korurmuşsun, anladım

Ah ne çok ne güzel Sevensin Sen

Bir beyazlık tertemizlik ve güzellik

İçimizi ısıtan her ne varsa

Sen'den öğrendik

Emanetini taşırım, gittikçe ağırlaşır

Yürüdükçe yollarım uzaklaşır

Bir uyku böler gerçeklerimi

Uyandır ki ne olur, işiteyim Sesini

Kalbimin toprağını verimli kıl ne olur

Sonra sıkışsın sıkışsın da içim

Bir damla yaş düşsün gözlerimden kalbime

Saklansın kıyamete değin

Temiz havadan güzel Rabbim

İçime çektiğim Şefkatin