Hayal edelim ki bir ormandayız. Etrafımızda ağaçlar, çiçekler, böcekler… Kuş cıvıltıları kulaklarımızda bir melodi. Gözlerimiz yeşille boyanmakta. Yeşil. Her taraf yemyeşil. Huzuru çekiyoruz içimize nefesimizle beraber. Canlılığın enerjisini katıyoruz enerjimize. Yeşilin enerjisini.
Çocukken en sevdiğim renk fıstık yeşiliydi. Taptaze duygulara ev sahipliği yapıyormuş demek ki zihnimde diye düşünürüm şimdi. Büyüdükçe çimen yeşili ve tonlarını daha fazla sevmeye başladım. Daha sakin hissettiriyordu. Bu sıralar ise yeşilin halk arasındaki adıyla ‘’türbe yeşili’’ tonuyla ilgiliyim. Doğanın uyanışını, canlılığı ve diriliği hissettiğimiz diğer yeşil tonlarına zıt olarak ölümü buluruz bu tonda. Buluruz bulmasına da tefekkür eder miyiz ölümü, hazırlanır mıyız ölüm için gayretle? Ey nefsim! Bir rengin onca tonundan yüzlerce hisse kapılırsın, ne muntazam bir yaratılışın olduğunu bilirsin lakin yeterince şükreder misin Rabbine? Belki baharındasın ömrün tazecik bir fidansın ama sen de solacaksın. Şükret ve af dile. Ölümü aklından çıkarma sakın.
Tefekkür et yeşil tabut örtüsünü. Koy o tabutun içine kendini özün içinde çürümeden evvel. Özün topraktır. Bedenin topraktır. Toprak toprağa karışınca elinde sadece amellerin kalacaktır. Nefsim dinle ve itaat et. Hazırlıklı ol ölümün her türlüsüne. İbadetlerinde bir eksiklik bulundurma, faydasız şeylerden kaçın. Ölüm ki soluğunu alıp veremeyeceğin kadar yakın!
‘’Her şey zıddı ile kaimdir.’’ Yani bir şey varsa zıddı da vardır. Yaşam varsa ölüm haktır. Yaşam için de pay alırız yeşilden ölüm için de. Farklı tonlarını sereriz nazarımıza yeşilin. Cennet bahçeleri yeşilin hangi tonundan ise o yeşile kavuşmayı umarız. O yeşilin hayaliyle yanıp tutuşuruz. Kabrimiz cennet bahçelerinden bir bahçe olsun diye dualar ederiz.
Dünya hayatını, ölümü ve ahireti bir renk üzerinden tefekkür ettiren Allah’ a hamd-ü senalar olsun. Cennette ipek ve atlastan olup yeşil renkli, altın ve incilerle bezenmiş elbiseler giyenlerden olmamız duasıyla.
-Bir Bibliyofil
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder