Yani yeşil ile menekşe renginin arasına sıkışmış renklerin en aşık ruhlu olanından; gökyüzünden, denizden… Tüm bunları mavinin yüreklere dağıttığı huzurla yazacağım.
Ben yazacağım siz okuyacaksınız. Ben yazacağım siz mavileşeceksiniz.
İlk önce tüm rüyalarımı maviye boyadım baştan aşağı. Tüm düşlerim, umutlarım, cümlelerim de birden bire mavi oluverdi. Böyle olması gerekiyordu, çünkü ruhumun hüznünü bir tek mavi alabilirdi. Çünkü mavi, renklerin en uysalı en dinginidir. Maviden bahsedebilmem için de her yeri maviye çalmam gerekir önce, hüzünsüz bir kalple yazabilmem için…
Mavi umudun rengi, ışığın yaratığı en güzel mucize, derinlere atınca bir şeyleri umut oluyor ışıkla buluşunca…
Aynı zamanda mavi, renklerin en sabırlısı, sebatkar olanıdır. Tıpkı yağmura, fırtınaya, yıldırıma karşı anlayışlı ve olgun davranan gökyüzü gibi. Gökyüzü bu sırrını renginden alır. Her kim ki gökyüzüne bu inançla bakarsa, bu sırdan nasibini almış olur. Gökyüzü bu rengini denize armağan etmiştir. Deniz de bu armağanı, dalgalarının sevgisiyle huzura dönüştürmüştür. Ve kendisinden yayılan bu huzurla nice hayatlar umut dolu, nice cümleler şiir olmuştur.
İnsan ne kadar derin acılar içinde olsa da gün gelip her şey kendini bir hoşluğa bırakıyor, her şey hoş geliyor masmavi denize, gökyüzüne bakınca…
Hüzünler de zamanla silinir. Silinmez deme sakın! Mavi siler derin bir özgürlükle, özgürdür ya mavi en umulmayan anda, özgür olursunuz...
Hüznün gülümseme maskesidir mavi, ne zaman derin bir hüzne kapılsa insan; mavi bir maske takar, umudu yerleştirir yüzüne özgür olmak için… İnsanlar ikiye ayrılır mavi ve henüz mavi olmayanlar, henüz mavinin hoşluğuna girmeyenler mavinin umudunu, özgürlüğünü yaşadığını bilmeyenler…
Her anı, her hissi mavi görebilmek mutlu eder bizi. Sanırım içi umut dolu kum saatini ters çevirip, hep maviyle akmasını dilemek gerek… Ve biraz da griyle, siyahla daha iyi anlaşmasını sağlamak gerek mavinin…
Geçmiş tüm hüzünlerinizi mavi bir masalın içine koyun. Böylece geçmişinizdeki acılara karşı öfke hissetmeyecek, kin duymayacaksınız. Yeni mutluluklarınızı ise mavi bir güvenin içinden geçirin. Çünkü ancak böyle umutlu yaşamaya gücünüz yetecek…
Sizden bir ricam var… Biri size, “Bugün nasılsın(ız)” derse, bir kereliğine de olsa, “Maviyim” deyin…
Hadi şimdi hep birlikte mavinin elinden tutalım ki, bizi “mutluluğa, sevdaya, sevgiye, huzura” götürsün.
/Asfa Akmer
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder