ANNELİK SANATI -1- Başlarken

Can Özüm'e

(Önce kısaca yazarımızı tanıyalım mı?)
1995 yılında Kilis şehrinde dünyaya misafir olarak geldim.
Babam tekel mağdurlarından olduğu için bende sefa sınavından çok cefa sınavına tabi olanlardan oldum.
Şimdi Türkiye'de hemşire olarak çalışmaktayım. Tabi Asaf'la nasiplenince ara verdik :)
İlköğretim,ortaokul,lise ve üniversite tahsilimi Kilis'te tamamladım.
Sağlık meslek lisesini bitirmemin ardından, üniversitede İlk ve Acil yardım bölümü bitirdim...
Sonra birisi bana  bu misafir hanedeki asıl bulunmamızdaki maksadı hatırlattı.
Asfa Akmer de bu dünya yolunda beraber düşünelim, düşündüklerimizi yazalım, yazdıklarımızı herkesler duysun diye aracı oldu, blogda yazmaya niyet ettik.

Ümmetin anneleri ve anne adaylarına küçük bir hap niyeti ile bu satırları yazmış olan ben,ümit ediyorum ki bu ilaç size genel anlamda bir dik duruş,
gerçek bir samimiyet,
evinizin iç işlerinde hakimiyet ve
en önemlisi bu yolda güzel bir teslimiyet için vesile olur.
Tebessüm ile okumanız ümidi ile Bismillah!

Biz hanımlar genelde annecilik oynamaya çocuk yaşta başlarız. Sokakta bir evcilik oyunu varsa ve biz orada isek, kesinlikle oyunda baş karakter bizler olmalıyızdır ve bu yüzden hemen bir adım öne atlayarak şu sözleri sarf ederiz:
-Ben anne olurum!
Hatta evin babası olan kişi ile alışveriş yapıp, çocuklarımızın karnını bile doyurmuşuzdur.
İşte annelik bizim içimize böyle yerleşivermiştir. Bu bizim için vazgeçilmez bir duygu ve haz haline gelmiş olmalı ki, biz hanımlar her ne kadar büyüsek de, farklı istekleri olmaya başlayan birer canlılar olsak da, "Yok ben şu an buna hazır değilim." desek de aslında içimiz de var olan ve bir ömür varlığını devam ettirecek olan bu güzel ilahi sevke sahibiz.

Annelik işte böyle içimize yer etmiş, en temel benliğimizdedir.

O halde unutmayalım ki yavrularımız anne karnına düştüğü andan itibaren bizler onların ilk ve en kıymetli mürebbîleri olmaktayız.
Yavrularımız, can tanelerimiz ise bize Allâh'ın birer emâneti.
Onları naif, saygılı, güvenilir, hoş sohbetli, bilgili, cömert erler ve hanımlar yapmak ilk olarak bizim sebep olabileceğimiz şeyler olduğu gibi cimri, ahlaksız, saygısız ve kendini bilmez bir insan olarak yetiştirmek de bir nevi bizim elimizdedir.
Bu yüzdendir ki faydalı fertler olup çocuklarımızı topluma kazandırmak, onları en hayırlı şekilde güzel bir insan yani aslında iyi bir mümin yapmak hepimizin vazifesi.

Üstad Nuri Pakdil'in dediği gibi;
Gel
Anne ol
Çünkü anne
Bir çocuktan bir Kudüs yapar.

Aslına bakarsanız anlatmak istediğim şeyi Nuri Pakdil net bir şekilde şiirinde dile getirmiş.

Anne olmak,
zamanını tasarruflu kullanmayı öğrenmektir,
yaptığı işi en pratik en akılda kalıcı yöntemlere başvurarak bitirmektir,
yalnız kaldığında bile aklının minik ellerde kalması demektir,
bir çok konu da fedakarlığın asıl manasına varabilmektir.
Anne olmak
nefsinle mücalede başarılı olabilmek demektir.
Yavrunu sarabilmek, kokusunu içine şefkatinle sarabilmek demektir.
Sabrının son damarı çatlayana kadar bekleyebilmek demektir.
Velhasıl kelam anne olmak demek bir başyapıtın en kıymetli parçası olmak demektir.

Ey güzel kardeşim sende bende doğumumuzla hatta diyebilirim ki ilk mens(hayız) ile bu yola baş koymuş isek; biraz kendimize çekidüzen vermemizin zamanı gelmiş demektir.
Çünkü; bir anne bir çocuktan her şey yapma potansiyeline sahiptir. O çocuk eline İslam fıtratı üzerine doğar. Söyleyin o halde, özü güzel bu yavrulardan bizler birer Kudüs mü inşa edelim yoksa birer katil mi yetiştirelim. Neticede kötü insanları da bir anne doğurmuş, beslemiş, büyütmüştür.
Varın daha da olabilecek senaryoları siz düşünün artık.
Ben dahil herkes bir kere kendini silkelemeli ve düzgün bir evlat yetiştirme yolunda emin adımlar ile yürümeli, özveri ile çalışmalı ve yılmamalı derim nacizane.

İlk yazımızı tamamlamış olduk.Annelik üzerine tecrübeler, umutlar, hüzünler, tavsiyeler, anılarla dolu bir yazı dizisine başladık böylece.
Hamd bize annelikle de ayrı bir değer katan Rabbimizedir.

/HümAsaf