Damdan Düşen Mektuplar -1- DÜŞE KALKA TIBBA MERHABA

Düşe Kalka Tıbba Merhaba

Selam olsun gönlünün derdiyle kavrulan dosta

Yağmura öykünene, yağmur sebebiyle inen rahmette huzur bulana

Rahmetin Asıl Sahibine ve En Merhametli İnsana(as).

Rahmet o ki yol bulup sızmak için gönüllere hep bir yol arar sanki. 

Kavrulmuş gönüllere dinginlik verir bir nevi.

LeyluNehar, bir tıp talebesi. 4.sınıfa nasıl geldi, onca zorluk nasıl geçti… Allah’ın rahmeti.

Mükemmelli ister özüne bakmadan, gel gör ki kemale ermemiş kendisi.
Fakülteye geldiğinde onca bilgiyi yutup sindirip üzerine vücut geliştirmekti hedefi.
Ama bakın şimdi, yutmak bile zor geldi, bünyesi kabul etmedi.

Mutsuzluk sebebi oldu bu sefer yetiştiremedikleri. 

Dedi ki: “Canından kıymetli mi? Hayatının merkezi mi?
Sen bu işe Allah razı olsun diye başladın ama kendine zulmetmek iyi mi?
Uykundan kes, hayatını alt üst et.
Böyle olmaz ki!” O zaman dedim ki: “Hakkın,Resulünün, halkın,
nefsinin haklarını gaspetmeden elinden geleni yap;
sonra gerekirse o ders kalsın bütünlemeye, uzasın senen.
Sünnetten feragat ederek, ailenden arkadaşlarından vakit çalarak
nasıl mutlu olabilirsin ki? O yüzden tevekkül et, bırak!” dedi.

Aile dedim ya, şimdi söyleyeceklerime bazıları kızacak. 

Tıp fakültesi olarak bariz bir şekilde iyi olmayan ama puanı bi tık daha yüksek olan bir fakülte
için kendi şehrini terketme. Ailenin yanını tercih et. 

Çünkü o ilk sene öyle kalbine zor gelir ki, kendini avutmak için yanlış şeylere meyledebilirisin.
Bence bu riske hiç girme. Masraflı oluşu da ayrı mesele. 

Kendini özel hisset her şeye rağmen. 

Bu fakülte böyledir, girdikten sonra herkes zeki, herkes iyi. 

Kibirle kendi değerini bilmek arasında ince bir çizgi olduğunu fark et kardeş!
Şeytanın ocağını batıran kendini beğenmişlik zilletinden KAÇ. Kurtul,nolur...
Belki bu en büyük tehliken. Ayrıca hiçbir konuda sürüye uymak zorunda
olmadığını da unutma, sen ayrısın.

Derslere nerede, nasıl, ne düzenle çalıştığın sana kalmış. 

Herkes nottan çalışıyor diye sen de bunu yapmak zorunda değilsin.
Ayrıca hep aynı şekilde çalışıp düzenin bozulunca modunu düşürmemeye gayret et.
Kütüp tayfadansan mesela okul kütüphanen yıkılsa bile kopma derslerden,
bir an önce krizden kurtul, yoluna bak.
Her yerde her durumda çalışabilecek hale gel çünkü 6. sınıfta belki her gün
farklı ortamlarda TUS’a çalışmak zorunda kalacaksın.
Yani konfor alanını genişlet. Konfor zamanını da :) Güne geç başlasan da öldürme o sermayeyi.
Sınava bir gün kala ah keşke yarım günüm daha olsaydı diyen nice gün gömücüler var. (bknz. LeyluNehar)

Velhasıl kendini tanı, zorluklara ve yola karşı geliştir, kendine saygı duy.

TUS demişken, önce temel bilgileri ve becerini geliştirmeye bak.
İntörnlük dönemini tamamen TUS’a odaklı bir şekilde harap etme.
O dönem hekimlik hayatın için kazanabileceğin önemli tecrübelere gebe.
Tadını çıkar, arta kalan vakitte sınava odaklan derim nacizane.

Ve bence asıl önemlisi:

*Az bir çabayla da olsa yaptığın 

*Çok çaba verdiğini düşünüp de yapamadığın şeyler olacaktır. 

Nasıl ki bazı şeyler şıp diye oluyorsa, bazı şeyler de tüm sebeplere sarılsan da olmaz.

O yüzden O’nun verdiğine şükret, vermedeğine sabret. Adildir, merak etme, emeklerin asla boşa çıkmaz.
Çalışana karşılığı vardır, biz buna iman ederiz.

Evet, kendime yazdığım mektubu okudunuz desem yeridir. Güzel bir insanın dediği gibi: “Evvela nefsime…”

Kalem üzerine yemin eden ve kalemle yazmayı öğreten Rabbimize hamdolsun.

/LeyluNehar