Renkler Aşkına -6- MAVİYLE MAVİ OLMAK

Size maviden bahsedeceğim.
Yani yeşil ile menekşe renginin arasına sıkışmış renklerin en aşık ruhlu olanından; gökyüzünden, denizden… Tüm bunları mavinin yüreklere dağıttığı huzurla yazacağım.
Ben yazacağım siz okuyacaksınız. Ben yazacağım siz mavileşeceksiniz.
İlk önce tüm rüyalarımı maviye boyadım baştan aşağı. Tüm düşlerim, umutlarım, cümlelerim de birden bire mavi oluverdi. Böyle olması gerekiyordu, çünkü ruhumun hüznünü bir tek mavi alabilirdi. Çünkü mavi, renklerin en uysalı en dinginidir. Maviden bahsedebilmem için de her yeri maviye çalmam gerekir önce, hüzünsüz bir kalple yazabilmem için…

Mavi umudun rengi, ışığın yaratığı en güzel mucize, derinlere atınca bir şeyleri umut oluyor ışıkla buluşunca…

Aynı zamanda mavi, renklerin en sabırlısı, sebatkar olanıdır. Tıpkı yağmura, fırtınaya, yıldırıma karşı anlayışlı ve olgun davranan gökyüzü gibi. Gökyüzü bu sırrını renginden alır. Her kim ki gökyüzüne bu inançla bakarsa, bu sırdan nasibini almış olur. Gökyüzü bu rengini denize armağan etmiştir. Deniz de bu armağanı, dalgalarının sevgisiyle huzura dönüştürmüştür. Ve kendisinden yayılan bu huzurla nice hayatlar umut dolu, nice cümleler şiir olmuştur.

İnsan ne kadar derin acılar içinde olsa da gün gelip her şey kendini bir  hoşluğa bırakıyor, her şey hoş geliyor masmavi denize, gökyüzüne bakınca…

Hüzünler de zamanla silinir. Silinmez deme sakın! Mavi siler derin bir özgürlükle, özgürdür ya mavi en umulmayan anda, özgür olursunuz...

Hüznün gülümseme maskesidir mavi, ne zaman derin bir hüzne kapılsa insan; mavi bir maske takar, umudu yerleştirir yüzüne özgür olmak için… İnsanlar ikiye ayrılır mavi ve henüz mavi olmayanlar, henüz mavinin hoşluğuna girmeyenler mavinin umudunu, özgürlüğünü yaşadığını bilmeyenler…

Her anı, her hissi mavi görebilmek mutlu eder bizi. Sanırım içi umut dolu kum saatini ters çevirip, hep maviyle akmasını dilemek gerek… Ve biraz da griyle, siyahla daha iyi anlaşmasını sağlamak gerek mavinin…

Geçmiş tüm hüzünlerinizi mavi bir masalın içine koyun. Böylece geçmişinizdeki acılara karşı öfke hissetmeyecek, kin duymayacaksınız. Yeni mutluluklarınızı ise mavi bir güvenin içinden geçirin. Çünkü ancak böyle umutlu yaşamaya gücünüz yetecek…

Sizden bir ricam var… Biri size, “Bugün nasılsın(ız)” derse, bir kereliğine de olsa, “Maviyim” deyin…

Hadi şimdi hep birlikte mavinin elinden tutalım ki, bizi “mutluluğa, sevdaya, sevgiye, huzura” götürsün.

/Asfa Akmer

Renkler Aşkına -5- GÖNLÜME SARIYI ÇALDIM

  Kendi  içimizi kurcalarken ilk kaçtığımız yer doğa oluyor. Belki burada başlıyordu coğrafyanın  kaderoluşu. Hele ki sonbaharda bu kaçamaklar daha da belirginleşiyordu. Bakıyorum doğaya, karşımda hırçın bir deniz yoktu onun aksine sakin dağlar vardı. Dışardan oldukça sakin, mercekle bakıldığında ise bir o kadar hareketli dağlar... Karar vermiştim bugün gönlüme dağların sarısını çalacağım ve öyle bakacağım hayata. Evet gönlüme çalıyorum bu rengi daha yeni yeni anlıyordum kalbimizle/ gönlümüzle fikrettiklerimizin bize daha geniş ufuklar açtığını. Tekrardan döneyim dağlara, ilkin zirvesinden başlayalım. Bir yağmur sonrasıydı  ve dikkatimi gökkuşağı celbediyordu. Gönlüme gökkuşağının sarısını çalıyorum. Bakar bakmaz utandım açıkçası ardından hayran kaldım gökkuşağına, bünyesindeki her rengi kabullenerek taşıyordu. Sarının, yeşile, turuncuya, maviye bir hükmü yoktu. Oysaki biz insanlar güç hangimiz de olsa o kendi rengi ile her tarafı boyamaya çalışıyordu. Gökkuşağının sarısının gönlümde tam yer edinmesi için yağmura ihtiyacım vardı çünkü gökkuşağı yağmurdan sonra çıkardı. Usulca fısıldadı yağmur "Unutma her damla özeldir ve ağlamaktan korkma yağmurdan sonra gün yüzüne çıkar renkler, hem de bir arada." diye...

   Yağmurdan sonra biraz ısınmak istiyorum. Şimdi de gönlüme ateşin sarılığına çalıyorum. Ateşin hem yakıp kül etme hem de temizleme vasfı vardı. Temizler miydi ateş hırslarımı, ihtiraslarımı ve nicesini... Yoksa gönlüme çaldığım beni de yakar mıydı?  Bu makamda daha çok kalamıyorum gittikçe yanıyorum çünkü.

Bu sefer dikkatimi yalnız bir ağaç celbediyordu. Duruşuyla bak da ibret al der gibiydi. Kim bilir benden önce nicesi burada durdu, soluklandı, nice hayaller kurdu. Sen de bak ve anla yaşamın gerçeğini der gibiydi. Sahi insan yaşamak için mi ölürdü yoksa ölmek için mi yaşardı? Benden öncekilere de bunları fısıldamış mıydı? Yapraklarına bakıyorum yemyeşil bir yaprağın yeşilin tonlarından sarının tonlarına doğru geçen serüveni bir yolculuktu belki de. Yaprağın ait olduğu ağaçtan ait olacağı toprağa doğru bir yolculuk. Bu yaprak tüm bu renkleri bünyesinde barındırıyor muydu? Barındırıyorsa neden sevdiği bir renge sabitlemiyordu kendini, belki o da bizim gibi bir arayış içindeydi. Belki de fazla anlam yüklememeliyim, doğası bu deyip geçmeliyim. Doğa, apansız olaylara biraz daha kapalıydı. Her şeyin bir zamanı bir programı vardı ve ona göre işliyordu. Bakalım ben gönlüme ölümün sarısını çalmadan önce işleyen bu zaman ve programda hayatımı nasıl nakşedeceğim.

/Katre-i Baran 

Renkler Aşkına -4- YEŞİLE VARMAK

Hayal edelim ki bir ormandayız. Etrafımızda ağaçlar, çiçekler, böcekler… Kuş cıvıltıları kulaklarımızda bir melodi. Gözlerimiz yeşille boyanmakta. Yeşil. Her taraf yemyeşil. Huzuru çekiyoruz içimize nefesimizle beraber. Canlılığın enerjisini katıyoruz enerjimize. Yeşilin enerjisini.

Çocukken en sevdiğim renk fıstık yeşiliydi. Taptaze duygulara ev sahipliği yapıyormuş demek ki zihnimde diye düşünürüm şimdi. Büyüdükçe çimen yeşili ve tonlarını daha fazla sevmeye başladım. Daha sakin hissettiriyordu. Bu sıralar ise yeşilin halk arasındaki adıyla ‘’türbe yeşili’’ tonuyla ilgiliyim. Doğanın uyanışını, canlılığı ve diriliği hissettiğimiz diğer yeşil tonlarına zıt olarak ölümü buluruz bu tonda. Buluruz bulmasına da tefekkür eder miyiz ölümü, hazırlanır mıyız ölüm için gayretle? Ey nefsim! Bir rengin onca tonundan yüzlerce hisse kapılırsın, ne muntazam bir yaratılışın olduğunu bilirsin lakin yeterince şükreder misin Rabbine? Belki baharındasın ömrün tazecik bir fidansın ama sen de solacaksın. Şükret ve af dile. Ölümü aklından çıkarma sakın.

Tefekkür et yeşil tabut örtüsünü. Koy o tabutun içine kendini özün içinde çürümeden evvel. Özün topraktır. Bedenin topraktır. Toprak toprağa karışınca elinde sadece amellerin kalacaktır. Nefsim dinle ve itaat et. Hazırlıklı ol ölümün her türlüsüne. İbadetlerinde bir eksiklik bulundurma, faydasız şeylerden kaçın. Ölüm ki soluğunu alıp veremeyeceğin kadar yakın!

‘’Her şey zıddı ile kaimdir.’’ Yani bir şey varsa zıddı da vardır. Yaşam varsa ölüm haktır. Yaşam için de pay alırız yeşilden ölüm için de. Farklı tonlarını sereriz nazarımıza yeşilin. Cennet bahçeleri yeşilin hangi tonundan ise o yeşile kavuşmayı umarız. O yeşilin hayaliyle yanıp tutuşuruz. Kabrimiz cennet bahçelerinden bir bahçe olsun diye dualar ederiz.

Dünya hayatını, ölümü ve ahireti bir renk üzerinden tefekkür ettiren Allah’ a hamd-ü senalar olsun. Cennette ipek ve atlastan olup yeşil renkli, altın ve incilerle bezenmiş elbiseler giyenlerden olmamız duasıyla.

-Bir Bibliyofil

Renkler Aşkına -3- TEMSİL-İ BEYAZ

Ufak bir yolculuğa çıkalım sizlerle. En sevdiğim renklerden beyazı da yanımıza alalım.

Okuduğum şehir Gaziantep'e doğru yol alıyoruz babam ve kardeşimle. Diğer gün okulum başlıyor. Bu sene 4.sınıf oldum. Hastanede stajlara başlıyoruz İnșaAllah. Açıkçası tam olarak idrak edemedim hastaneye başladığımı, ama yarın beyaz önlüklerle hastaneye geçince anlarım herhalde :))

Okula ilk başladığım zaman alışma süreci zor olmuştu gerçekten. Yeni bir kalacak yer, tanımadığım yeni insanlar, derste bir şeyler anlatıp anlatıp giden hocalar... Ne işim var burada diye düşündüğüm olmuştu. Ama beyaz önlüğü giyince "Ya ben doktor olacağım" bu hissiyat bana çok iyi gelmişti, alışma sürecime çok büyük katkısı oldu. Laboratuvar derslerinde giyiyordum, şimdide hastanede giyeceğim inșaAllah.

Doktorluk... Hayata gözlerimizi hastanede açarız genelde. Biz ağlarken etrafımızdakiler șen șakrak haber bekliyordur doktordan. Ve hoş geldin bebek, sefalar getirdin :) Aile hekimine bir yeni üye daha. Tarama testleri, aşılar... Büyüdükçe hasta olur, hastaneye gelir. En nihayetinde ölünce de yine bir doktor muayene eder. Hayatın her aşamasında vardır onlar. İyi davranın onlara olur mu, biz de güler yüzümüzle, derslerimize kendimizi vererek size en güzel şekilde hizmet vermeye çalışacağız inșaAllah.

Gaziantep'e gelmemize az kaldı. Yolculuk bitiyor. Ben küçükken yollardaki beyaz çizgileri takip ederdim. Çok dikkatimi çekerdi. Yol boyu takip edince de en sonunda midem bulanırdı herhalde :D Bazı yollarda dümdüz, bazı yollarda kesik kesik çizgiler... Uzaktan bakınca dümdüz gibi görünür kesik çizgiler, ama yanına gelince her birini birer birer geçeriz. Sanki hayatımızdan geçen günler gibi. Her ilerleyişinde bir yaşam çizgisini, gününü arkada bırakır insan. Arabayla her mesafe kat edişinde yolun sonuna yaklaşır. Hayat yolunda da doğumla beraber geri sayım başladı, yolun sonuna yaklaşıyoruz, uzaklaşmıyoruz değil mi? Cahit Sıtkı Tarancı ne de güzel ifade etmiş:

"Neylersin ölüm herkesin başında. Uyudun uyanamadın olacak. Kim bilir nerede, nasıl, kaç yaşında? Bir namazlık saltanatın olacak. Taht misali musalla tașında."

Baş rolümüz beyaz renkti tekrar hatırlayalım. Bence unutturmadım zaten :) Bir sorum olacak sizlere;

Sizce peri masallarında mı kaldı beyaz renk? Saflığın duruluğun rengi bu dünyamızda yer edinebildi mi? Masallar gerçek değildir sevgili okur. Saf masumiyet de bulamayız gerçekler dünyasında. İnsan hep bir noksandır. Kötülüğe meyil eden yanı vardır. Bizim için de oran önemlidir. Kâr zarar hesabı... Yanına gittiğinizde size huzur veren, varlığı ile ortama değer katan, bulunduğu yere yük olan değil de yükünü alan insan bence beyazın temsilcisidir.

Beyaz yürekli insan... Arada siyah noktalar düşer kalbine. Zira insanın yazgısıdır kirlenmek. Hata edip tövbe etmek. Cenneti kazanmaya geldik buraya, yaşamaya değil. İmtihan edileceğiz elbet. Kötüye meyil etmesek nasıl imtihan olur ki? İşte kalbe düşen bu siyah noktalardan rahatsız olup onu temizlemeye çalışan beyaz yürekli insandır. Bembeyaz yüzü olmasa da yüreğinin beyazlığı yüzüne de yansır, en güzel yüzlü insanlardan biri oluverirler. Onlar az sayıdalar ve sevginin de emeğe ihtiyacı var. Beyaz yürekli insanlara sahip çıkın :) Sizin de beyaz yürekli insanlardan olmanız duasıyla...

/Müberra

Renkler Aşkına -2- SİYAHIN MEDCEZİRİ

Her rengim ben.
Aynı zamanda hiçbir rengim.
Aralarına almazlar beni gökkuşağında
Sanırsın cümle alem küstür bana.

Öyle capcanlı doğa resimlerinde yerim yoktur benim.
Uçsuz bucaksız denizler de yer vermez bana.
Galiba sevinçle aram yok, onlar da haklı aslında.
Ölüm bir renk olsaydı, ben olurdum galiba.

Hayatımın en güzel zamanları
Resulullah(as)'ın gözüne yakıştırıldığım zamandır.
O'ndan gayrı da kimseye yakışmadığım muhakkaktır.

Eh, anladınız artık. Siyahım ben.
Korkutmak istemedim başta, nezaketen.
Zira ölüm nasıl sevimsizse
Beni de sevmez çoğu ölümlü nefis, nefise.
Misal hiç gördünüz mü
En mutlu gününde siyah giyen bir gelin?
Hatta kefen bile olmaz benden.
Ama ufak bir ayrıntı, doğarken de ben varım
Ölürken de...
Kaçamazsın ne kadar istesen de.
Yumuk gözlerle geldin şu dünyaya, ilk beni tanıdın.
Gözün açık gitmezsen dersin "Yine yakaladın."
Kabir de zifiri karanlık
Mü'mine sonrası aydınlık
Talibiz En Sevdiğin Kul'un Ümmeti Olarak
Ya Rab! Firdevsi isteriz ki yemyeşil
Akupak
Ama iyi ki siyah da var
Beyazın kıymetine kıymet katar.
Şimdi kapa gözlerini
Bak yine buldun beni.

/Leylunehar

Renkler Aşkına -1- YAĞMURUN ARDINDA GÖKKUŞAĞI VAR

Yaşam boyu hep mücadele içinde olmuşuzdur. Doğarken anne karnında, bebekken, çocukken, gençken, yaşlıyken, ve en son ölüm geldiğinde.

Doğmak ve ölmek iki zıt kelime. 
Başlangıç ve son gibi...

Bazen bittiğini düşündüğümüz anlarda yeniden başladığımız olmuştur.  Ölüm de böyledir, her şeyin tamamen bittiğini düşünürüz ama ebedi bir hayat bekler bizi aslında. 
Sonsuzluk başlar. Sonsuzluğun içine gireriz her şeyin yeniden başlayacağı ve hiç bitmeyecek olan yere adımlar atarız.

Doğduğumuz an mücadelemiz başlar. Zorlukların içinde buluruz bir anda kendimizi.  Hiç bitmeyecek dertler art arda sıralanır. Bazen sevincin arkasından hemen hüzün, hüznün arkasından sevinç gelir.

Mü'min bunların birer imtihan olduğunu düşünüp Allah’a sığındığı anda nice güzelliklerle karşılaşır.

Tıpkı Hz. Yakup (a.s) gibi... Tıpkı Yusuf (a.s) gibi...

Yakup peygamber  oğluna duyduğu özlemle sınanırken Yusuf peygamber de hem babasına duyduğu özlemle sınanmıştır ve kardeşleri  tarafından kuyuya atılmış, yıllarca zindanda kalmıştır.

Yusuf peygamber kaldığı zindanda isyan etmek yerine olduğu yeri çiçeklendirmiştir. Tebliğde bulunup birçok insanın hidayetine vesile olmuştur. 

Onun için sonsuz mutluluk böyle hazırlanıyordu belki de.  

Yakup Peygamber uzun bir süre oğlu Yusuf’a duyduğu özlemden ötürü keder ile yaşamış ama en sonunda Yusuf’una kavuşmuştur. Çölde yolculuk etmiş, gözleri hastalanmış ama oğluna kavuşmuştur.

Elbette bu olanlar Allah’ın izniyle gerçekleşmektedir. Ve sonu mutluluk olan her şeyin başında zorluk olacaktır. Rabbimizin bize verdiği bir lütuftur.  

Müminin her anı da aynı değildir. Dört mevsim gibi kar da yağacak, yağmur da. Ama bilecek ki yağmurun ardında koca bir gökkuşağı çıkacaktır. Heybesini dolu tutacaktır. 
Düştüğümüz an kalkmayı bilmeli. Hemen... O ivedilik ferah bir cansuyu olur.

Ümitli olmalıdır her daim. Sıkıntıların geçeceğini bilip her daim çalışmalıdır. O ümitsizlik anından hemen sıyrılmalıdır. Dua edip sabırla beklemelidir.

Ne diyor ayette;

Rabbimiz Allah’tır deyip sonra da dosdoğru yaşayanlara korku yoktur ve onlar üzülmeyeceklerdir.
(Ahkaf-13)

Zorluğun yanında bir kolaylık mutlaka var!
Zorluğun yanında bir kolaylık muhakkak var!
(İnşirah-5,6)

Bu ayetlerle müjdeleniyor mümin olan.

Dua etmek müminin azığıdır. Hiçbir şey yapmasa bile olduğu durumdan kurtulmak için duadan ayrılmamalıdır.

Siyahın ardından beyaz, karanlığın ardından aydınlık, yağmurun ardından elbet gökkuşağı çıkacaktır. Ölümün ardında da sonsuz başlangıç vardır. Hadi bir çay koyup yeniden başlayanlardan olalım...  Selamun aleykum 

/Varestea

SAYGI DOSYASI -5- YOBAZ DERKEN?

Evet, bir toplum değerlendirmesiyle başlayalım diye Ekşi'ye girdik. Yazar kitlesinin çoğunun damarına basmış olmalı bu "YOBAZ" kelimesi ki 26 sayfa döküldü önümüze.

Bu entry de benden olsun:

 Yobaz, kullananın dilinden ivedilikle çıkmışsa, aslında o kişiyi tanımlayan kelimedir.  
                                                                                                   18.08.2019 23:18 leylunehar

Ancak genel kanıya baktığımızda, dindar insanlara yöneltilmiş bir nevi nefret söylemidir. 
Aslında yobaz, HERHANGİ BİR düşünceye acabasız yaklaşan insandır ki her kesimin yobazı gayet tabii olabilir. 

Bu yazı ise İslamı yaşama ve yaşatmaya çalışma niyetinde olanları düşündürmek için... Düşünmek bizim işimiz hanımlar beyler!  Kişi düşünür, Yaratıcısını bulur. Hele bir de inanmış biri olarak düşünürse, Yaratıcısını tanır. Akaid diye bir İslami ilim var ki inancı akla oturtmak için çabalar. Kitabımız ki geçen her yüzyıl üzerinde düşünen insanlara yeni yeni deryalar açar. Tefekkür yani derin düşünüş ki sadece sevap kazanmak ile motive olmuş bir Müslümanı dahi cezbedecek ederi vardır İslamda. E peki neden yobazlık bizden bu kadar uzak olmasına rağmen en çok duyduğumuz sıfatlarımızdan? Çünkü ortada inanmak gibi kalbi bir eylem var. Düşünmek ise aklın eylemi. Aklı atarsak yobaz, kalbi atarsak rasyonalist yani akılcı oluyoruz ki ikisi de kabul edilebilir değil. 

Akıl ve kalbin izdivacı gerek bize. Çağın gereklerini görebilen ve çağı kendine uydurabilen devrimci bir tavır gerek. Akıl gibi bir nimete kalbi rehber edecek feraset... Yoksa kendine ağlaması gereken akılcıların güldüğü yobazlar oluruz ki, haklı bir gülüş, kabul edelim. Bize düşen ise, kendine ağlayamayanların yerine de ağlamak... Kendimize gelince göreceğiz bu savaşın lüzumsuz olduğunu. Onun dövmesini, kıyafetini, müziğini inceleyip, bundan adam olmaz diyip, içerideki insana merhamet nazarıyla biz bakmazsak kim bakacak? İddiasında olduğumuz din, insana kıymet verir. İnsanı sahiplenmek, öncelemek diyince en önde gelenler Müslümanlar olmalı. Eğer böyle değilsek, zihnimizde bazı kavramların içini boşalttığımızdan, namaz, tesettür gibi olmazsa olmazlarımızın ardına küçük çocuklar gibi sığınıp ahlaki yozlaşmaları gözardı ettiğimizden olsa gerek.

Hasar tespitini pek tatlı bir dille yapamadığımın farkındayım ancak dünya genelinde oluşmuş Müslüman adı altında bir çok zihinde oluşan profil de can yakıcı... 
Müslüman masum öldürmez, mazlumun yanında olur.
Müslüman kadını değersizleştirmez, ona adil davranır, onu Yaratıcısının diliyle tanır, anlar ve ruhunu da bedenini de incitmekten korkar.
Müslüman rant peşinde değildir, duyarsız hiç değildir. Her yaratılanın canı olduğuna inanır ve ağacın, kedinin, köpeğin hatta binanın, şehrin, bir kütüğün dahi canını yakmaktan çekinir.
Bunun canlı örneğini göremeyen ve zaten önyargısı olan insanları hangi şekilde imana çağırabiliriz ki? 

Dert, dermanın varlığına habercidir. Az biraz dertlendirdiysem, ne mutlu...

-LeyluNehar

SAYGI DOSYASI -4- LGBTİQ+ GERÇEĞİ

Uzun zamandır kaleme almaya çalıştığım yazımı sonunda yazmaya başlıyorum.
Konusu itibariyle beni oldukça zorlayan bu yazımın siz saygıdeğer okuyucularımız için faydalı olmasını temenni ediyorum.
Sizlerle LGBTİQ+ hakkında dertleşeceğiz...

Öncelikle LGBTİQ+’nın ne olduğuna değinmemiz gerekecek.
Hüküm Dergisinin Ağustos 2019 sayısından aldığım tanım şu şekilde:
‘’ LGBTİQ+ farklı cinsel yönelimleri gösteren bir kısaltmadır. L (lezbiyen) kadın olup kendi cinsine cinsel ve romantik ilgi duyan, G (gay) erkek olup kendi cinsine cinsel ve romantik ilgi duyan, B (biseksüel) hem aynı hem karşı cinse cinsel ve romantik ilgi duyan, T (transeksüel) operasyon geçirerek bedenlerini karşı cinsiyetin bedenine dönüştüren, İ (interseks) bedenleri ve üreme sistemleri tam olarak erkek ya da kadın üreme sistemi olmayan, Q (questioning) henüz LGB olup olmadığına karar verememiş bireyleri, + ise kendini herhangi bir cinsiyet kimliğinde tanımlamayan bireyleri ifade etmek için kullanılır.’’
Gökkuşağı renklerinden yola çıkarak LGBTİ+ sembolü bayrağını eşcinsel Gilbert Baker tasarlamıştır. (Hayatımızın en masum dönemi olan çocukluk dönemlerimiz başta olmak üzere severek kullandığımız gökkuşağı sembolünün böyle bir oluşumda kullanılmasını oldukça can sıkıcı buluyoruz.) Bu genel tanımı verdikten sonra konunun ehemmiyeti hissedilir hale gelmiştir diye ümit ediyorum.

İslami pencereden baktığımızda aklımıza ‘’Lut Kavmi’’ gelir doğrudan. Kur’an’da şöyle buyrulmuştur:
‘’ Hani Lut da kavmine şöyle demişti: "Sizden önce alemlerden hiç kimsenin yapmadığı hayasız-çirkinliği mi yapıyorsunuz? Gerçekten siz kadınları bırakıp şehvetle erkeklere yaklaşıyorsunuz. Doğrusu siz, ölçüyü aşan (azgın) bir kavimsiniz. Kavminin cevabı: "Yurdunuzdan sürüp çıkarın bunları, çünkü bunlar çokça temizlenen insanlarmış!" demekten başka olmadı.
Bunun üzerine biz, karısı dışında onu ve ailesini kurtardık; o (karısı) ise (helaka uğrayanlar arasında) geride kalanlardandı. Ve onların üzerine bir (azab) sağanağı yağdırdık. Suçlu-günahkârların uğradıkları sona bir bak işte.’’ (A’raf Suresi 80-84)
Bile isteye(!) lezbiyen, gay, biseksüel hayatı tercih etmiş ve yaptığını kendinde hak görenlerin bu ayet-i kerimeleri tekrar tekrar okuyup ibret alması gerektiğini düşünüyoruz.
Neden mi parantez içi ünlem:
Kişilerce bir "tercih meselesi" olarak addedilen bu farklılıklar, aslında tercihten öte maddi manevi yanlış yönlendirilmişlikleri barındırıyor. Şimdi, bu sapkınlıkların normal değerlendirilmesinin altında yatan sebepleri irdelersek: Ergenlik çağlarına gelmiş gençlerin cinsel konulara merakı artıyor. İradesi zayıf ise merakını ve isteğini haram sesler, görüntüler; hayal dünyasını harekete geçiren öykülerle tatmin etmeye çalışıyor. Kontrolsüz ve sağlıksız beslenmesinden; sınav vs. stresinden ötürü bozulmuş hormon dengesi ve tüm bunlara kendisinden önce maruz kalıp da kendini bu kelimelerden biri ile tanımlayıp övünen büyüklere maruz kalması da cabası... 
Tüm bunlarla sürekli sürekli karşılaşan gencimizin merakı artıyor ve bunu kendisi gibi bu iradesizlikten muzdarip, aynı cinsiyetten arkadaşları ile tecrübe etmek kolay ve normal görünebiliyor. (Burada parantez açmak lazım ki faydalı işlerin azlığı batıla meydan verir. Gençlerin gerçek ve ebediyete kadar taşıyabileceği amaçları aşılayan bir çevresi, yakını olmaması da bu cephenin ayıbıdır.) Gencimiz bir iki böyle böyle batağa batarken, bu bataklığı "bir bahçe" sayarsa, tercihini yapıp(!), ileri aşamada saygı duyulması için veryansına başlıyor.
Burda tıbbi bir kavrama değinmek istiyorum. Cinsel kimliğimizi etkileyen en önemli organımız beyindir. İnsanın "özellikle ergenlik çağında" kendi cinsi ile edindiği deneyimler derin bir iz bırakabiliyor.
Nasıl ki ciddi bir üst solunum yolu enfeksiyonu geçiren insana "Bu burun akıntıların, öksürüklerin var ya; seni sen yapıyor. Ne tedavisi canım, bu bir tarz meselesi..." diyen bir doktor, hastasını zatürreye gidebilecek bir "zulme" sürülüyorsa, bu bireyleri normal görmemiz de onlara zülumdur. Onların bir çok yönden desteklenmesi, irade eğitimi alması, velhasıl kür edilmesi lazım.

Peki vücudundaki anormallikler sebebiyle tam anlamıyla kadın veya erkek olamayan bireyler de bu ayetlerin kapsamına girer mi sorusunu yine Hüküm Dergisi’nin belirttiğimiz sayısından bir kısım ile açıklayalım: ‘’İslam bir muvazene dinidir; ilahi adaleti ve sünnetullahı gözetir. Bu sebeple fiziki olarak doğuştan hem erkek hem de dişilik organına sahip olanları cinsel anlamlarda sapkın tercihlerde bulunanlardan ayrı tutar ve onları ‘hünsa’ başlığı altında değerlendirir. Hünsa, lügatte ‘’kırılmak, kırılıp bükülmek’’ manasına gelen hanes kökünden ‘’kadınsı davranışlar gösteren erkek’’ anlamında bir sıfat olup İslam hukukunda, doğuştan hem erkeklik hem de dişilik organı bulunan erkek mi kadın mı olduğu tespit edilemeyen kişiyi ifade eder. İnsanlarda "milyonda bir" rastlanan bu yapısal bozukluk veya çift cinsiyetlilik (er dişilik) vücutta hem er bezleri hem de yumurtalıkların bulunması, dış üreme organlarının her iki cinse ait özellikler taşıması, hatta hücrelerin bazısında erkek bazısında dişi kromozom çiftlerinin görülmesi şeklinde ortaya çıkar. Bu tür yapısal bozukluk İslami gelenekte tabii karşılanmış ve tabi olacağı dini ve hukuki hükmü belirleyebilmek için bazı kriterler kullanılması ve bazı uyarımların yapılması yoluna gidilmiştir.’’
Bunun dışında hormon bozukluğu veya psikolojik sıkıntılara sahip olup buna binaen lezbiyen, gay, vs. olma eğilimindeki bireylerin uygun bir tedavi yöntemiyle her açıdan tedavi görmeleri; durumlarına çare aramaları gerekir. Bu süreçte de arzularını haram yollarla tatmin etmemeleri, umarız ki Allah katından bir cihattır.

Yazının başında belirttiğim gibi epeydir bu yazıyı yazmaya çalışıyorum ve konunun aslında bir deneme yazısıyla detaylı bir şekilde aktarılmaya müsait olmadığını gördüm. Değinilecek daha epey nokta olsa da amacımız esas noktalara temas etmek idi . Temas edilmesi gereken bir nokta da LGBTİQ+ çatısına girmenin önünü kesmek adına neler yapılabilirdi. Bununla ilgili düşüncelerimizi şu şekilde sıraladık:
1. LGBTİQ+’nın normalleştirilmesine fırsat vermemek. ‘Onur Yürüyüşlerini’ protesto etmek ve bu yürüyüşlere destek olan; sapıklığa destek veren şarkıcı, oyuncu, devlet adamı her kimse fikrine karşı çıktığımızı belirtmek.
2. LGBTİQ+‘ nın ne olduğunu bilmek buradaki + işareti yerine gelebilecek sapkın oluşumların ortaya çıkışını engellemek adına çalışmalar yürütmek, sürekli kontrol içinde olmak gerekir.
3. Bu oluşumun birçok örgütleniş yolu ve yayın organları vardır. Bunları tespit ve ifşa etmek, karşılarına daha güçlü yöntemlerle çıkmak.
4. Çağımızın biricik gençlerine sağlam bir irade eğitimi vermek. Kendi irademizi de güçlü tutmak için çabalamak çözüm yollarımızdan biri olacaktır. Sağlam bir irade için de Kur’an ve sünnete sımsıkı sarılmak, İslamı yaşamak ve yaşatmak zorundayız.
5. Evlenmesi farz düzeye gelmiş hanım ve erkek kardeşlerimizi bir an önce evlendirmek, şehvetlerine yenik düşerek fuhşiyat ve sapkın düşüncelere dalma risklerini azaltmak diğer bir çözüm önerimiz.
6. Bilinçlenmek. üzerine basa basa vurgulamalıyız ki önce bilinç lazım. Doğru ve güvenilir kaynaklardan faydalanarak LGBTİQ+ tehlikelerini öğrenmek ve öğretmeyi hedef edinmeliyiz.
7. Hangi hataya düşmüş olursak olalım tövbe kapısının daima açık olduğunu hatırımızda tutmalıyız. Hiçbir günah Rabbin merhametinden daha büyük değildir.Belki de LGBTİ’ yi destekledik, belki çirkin işlere daldık zamanında ancak yılmamalı sahih bir tövbe ile önümüze bakmalıyız.

Yazımı sonlandırmadan önce lise yıllarımda "eşcinsellik" ile ilgili yaşamış olduğum bir durumdan bahsetmek istiyorum. 15-16 yaşlarındaydım. Sınıfta samimi olmaya başladığım bir kız arkadaşım vardı. Çok sıcakkanlı ve sevecen olması hasebiyle seviyordum onu. Bir gün okula kolları sarılı bir vaziyette geldi. İki kolunun da iç kısmını dirseğine kadar jiletlemiş. Sebebini sormuşumdur muhakkak ama neler anlattığını hatırlamıyorum. Ama şuna emin olmuştum ki arkadaşımın psikolojik sorunları vardı ve ona yardımcı olmalıydım. Özellikle kendine zarar verme girişiminden sonra uzun uzun telefon görüşmeleri yaptık. İçtiği sigaradan da (ayak bileklerine kadar) kendine zarar verme alışkanlığından da uzaklaşması adına dil döktüm. Yardım etme çabalarım beni dert ortağı olarak görmesine sebep olmuş olacak ki bir sırrını açtı bana, eşcinsel olduğunu söyledi. Eşcinselliğin ne demek olduğunun idrakinde değildim. Normaldir dedim öyle davrandım. Seni hoşgörüyle karşılıyorum dedim, hastalık olarak düşündüm galiba tedavisinin olacağı geldi aklıma. Arkadaşımın iç dünyasının nasıl bir yer olduğunu sırrını paylaştıktan sonra öğrenmeye başlayacaktım. Maalesef arkadaşımdan hayasızca şeyler duymaya başladım. Kendi gibi eşcinsel(!) arkadaşlar bulduğunu, arkadaşının ona edep yerlerinin fotoğrafını attığını söyledi (Affınıza sığınarak konunun ciddiyetinin daha çok farkında olmamız açısından yazıyorum.). Durumun ciddiyetini ve hoşgörünün altında yatan sinsiliği anladım böylece. Süreci çok hatırlamasam da psikologa gitmeye ikna olduğunu hatırlıyorum. Bu yönel(t)iminin hormon tedavisiyle halledileceğini söyledikleri halde kabul etmemiş.Tahminen 15 yaşlarının ortasındaki bir kız cinsel tercihten bahsediyordu. Tedaviyi kabul etmemesine üzüldüm. O sıralar "Twitter" denen bir mecranın varlığından haberdar değildim. Arkadaşım Twitter hesabı açmış ben de açayım dedim, doğal olarak arkadaşımın hesabına göz gezdirdim. Hesabın tamamıyla LGBTİ+ tweetleriyle dolu olduğunu ve LGBTİ+ oluşumunu savunan bireylerin inanılmaz bir dayanışma içinde olduğunu gördüm, afalladım. Arkadaşımın dersleri de bir hayli kötü gidiyordu bu arada. Tamamen cinsel konularda idi ilgisi... İster istemez uzaklaştık.
Ailesinin durumdan haberdar olduktan sonra ne kadar yıkıldıklarını hatırlıyorum. Annesinin okula gidiş gelişlerini, buğulu gözlerini, çırpınışlarını, okuldaki hocalardan medet umuşunu izlemek o kadar acıydı ki. Kızının zihin dünyası son derece kirlenmiş ve sapkın düşünceli insanlar tarafından ipotek edilmişti. Son olarak arkadaşımın sapıklık boyutundaki düşüncesine karşı çıkışımla aramızdaki ipler tamamen kopmuş oldu.
Bilinçsizce hoşgördüğüm durumun kirli yüzünü görünce ortada hoşgörüye değer bir şeyin olmadığını bu işin sapkınlıktan ileri geldiğini anlamış oldum. Arkadaşım ise okul hayatına ara verdi, psikolojik destek aldı. Şimdi nerede ne yapıyor bilmiyorum ama bir zamanlar içinde bulunduğu bu ideolojiden kurtulmuş olmasını ümit ediyorum. Ufacık diyebileceğimiz bir yaşta belki sosyal medyanın, belki okuduğu özenti ve pislik dolu romanların belki de tanıştığı yanlış fikirli insanların etkisiyle istikameti bozulan o kıza şahidim. Bir gencin zihninin tarumar edilişine, bir annenin sessiz çığlıklarına şahidim. Sen de şahit ol Ya Rab! İnsanlığı bu tehlikeden kurtar. Ailemizi, toplumumuzu, Ümmet-i Muhammed'i her türlü hayasızlıktan koru Allah'ım.

İnşaAllah LGBTİQ+ ile ilgili bu yazımız bir nebze de olsa bilinç kazandırmıştır. Biz bilinçlenelim, çevremizi bilinçlendirelim ve bilinç halkamızı genişleterek sesimizi duyuranlardan olalım inşaAllah. Allah'a emanet olunuz.

/Bir Bibliyofil

Yazarımız: BİR BİBLİYOFİL

" Selamün aleyküm!

Henüz tanışmadığım, belki hiç tanışmayacağım fakat aynı Rabbe iman etmekten, aynı peygambere salat ve selam getirmekten gurur duyduğum güzel kardeşim. 
Gel seninle biraz hasbihal edelim.
Halin nicedir, neler yapmaktasın? Bilmek isterim. 
Senin de bu soruları bana sorduğunu duyar gibiyim. Halimi sorarsan gafletteyim derim; nimetlere karşı şükürde ve ibadetlerimde eksiğim derim. Ama niyetim şükrümü de zikrimi de arttırmak yönündedir. Rabbim niyetimi amele dönüştürmeyi nasip etsin.
Bu aralar zevk alarak yaptığım en büyük etkinlik kitap okumak. 
Gerçi kitap okumak bana her zaman zevk verir. "Derviş ve Ölüm" isimli bir roman okuyorum. Farklı ve derin fikirler barındıran bir kitap, tavsiye ederim.
Tatil dolayısıyla annemin köyünde kalma imkanım oldu bir kaç hafta. Bu süre zarfında gündüzleri canlıları inceledim, geceleri ise yıldızları. 
Ağaca, buluta, taşa, toprağa bakıp bol bol tefekkür etme fırsatına nail oldum. 
Bir yaprağın yaratılışındaki nizama hayranlıkla bakarken, ağaçların gölgesinin dahi bizler için nasıl bir nimet olduğunu farkedip şükre daldım. 
Doğayla iç içeyken tefekkürün nasıl şükre dönüşebileceğini tecrübe ettim.
Son zamanlarda bir de dost edindim ve dostumu Allah rızası için sevmeyi öğrendim. Bana Allah'ı hatırlatacak dosta ne kadar ihtiyacım varmış meğer. Böyle bir dostun ahiret için güzel bir yatırım olacağını düşünüyorum ☺
Mektubuma yavaş yavaş son vermek istiyorum. Muhabbetim yüreğine dokunduysa mektuplardan bir deste ile karşına çıkabilirim. Belki de bir gün çayımızı yudumlarken daha derin muhabbetlere dalarız kim bilir? En güzele emanetsin."

-Bir Bibliyofil
Kendisi Kayseri'de Matematik Öğretmenliği 3.Sınıf Öğrencisi. 
LeyluNehar'ın "Namaz Seferberliği" projesinden "Namaz Kardeşi".
Hakkı ve sabrı tavsiye etmek için kalemini de kullanmaya niyet etti. :)