Kariyere Dair -4- HAYALLER - HAYATLAR

Sevgili Okurum,

Bu dönem de geleceğe dair niyetlerimiz üzerine yazalım dedik. Bunu yazarken şöyle bir geçmişe dönüp baktım. İlkokul öğretmenim Asuman Yalçın'ın verdiği meslek ödevi hala gözümün önünde... İngilizce öğretmeni ya da avukat olmak istediğimi yazmıştım. Bir de doktor. Onu neden yazdığımı da unutmuyorum: En güzel mesleğin bu olduğuna dair genelgeçer bir yargı olduğunu hissediyordum o yaşımda. Formaliteden yazmıştım velhasıl. 

Ortaokulda bir meslekten ziyade güzel bir liseye girmekti amacım. O yüzden meslek adına çok atıp tuttuğumu hatırlamıyorum. Ancak lisede kararım o kadar netti ki: genetik mühendisliği. Bunda evrim teorisinin çok büyük payı vardı. Bilim insanlarına göre yaratılışın başlangıcına inmek, moleküler düzeye inmekle mümkündü. Ve bu alanda çok yanlış hükümleri vardı. "Bunu düzeltmek gerek." diye düşünürdüm hep. Bu motivasyonla çalışırdım.

Gelgelelim Sevgili Okurum. Allah'ın inayetiyle Tıp Fakültesi 5. sınıfa geldik. Neden girizgahı uzun tuttuğumu bu cümlede anlamışsınızdır umarım. Yani neler yaşayacağını bilemiyor insan. Evet, niyet ediyor, azmediyor, bu yolda emek harcıyor. Ama şu gerçeği motto yapabilmek o kadar rahatlatıcı ki: Ben bilmem. Bilemem. O zaman da bilemedim, şimdi de bilemiyorum. Ha yine var mı niyetim. Var tabii. Belki asla gerçekleşmeyecek. Belki şıp diye önüme gelecek. Bilemem. Önemli olan kendine "Neden bu yoldasın?" dediğinde makul ve kamil bir cevap verebilmek. Asla zararlı çıkmayacağım bir yola baş koymuş olmak. Yolun sonunu görür müsün? Emeline nail olur musun? Bilemem. Ama senin sorumluluğun sonu kaygı etmek değil.

Evet, kaygı! Kariyer, gelecek diyince akla gelen ve diğer kavramları sollayan "kaygı". Ah ne yargılar yanılgılar içindeyiz Sevgili Okur. Bir bilsek... Az güler çok ağlardık.

"E bu konuyu yazalım diye sen ortaya attın! Bilemem diyip duracaksan ne anlamı var. :)"demeyin lütfen. Sonuca varmak mı amacımız illa? Beraber düşündük, fena mı oldu? :)

Yine de çok ısrar ediyorsanız söyleyeyim. :) Eğitim hayatıma cerrah olarak devam etmek niyetim. Yine bu alanda eksiklikler olduğunu düşündüğümden... Sınırlı tecrübem, az biraz akıl yürütmemle vardım bu kanıya. Ama Bir'i var, geçmişten, şu andan ve gelecekten haberdar. Ve benim önümü görmesi O'na hiç zor gelmez. Ve ben O'na sığınır, O'nun -tabiri caizse- bilgeliğini kabul edersem şu pırpır çarpan kalbim sükunet bulacak. Evet, arzularımız, hırslarımız, tecrübelerimiz var. İrade sahibiyiz. Peki kendi irademizle, irademizi yine O'na satsak? Bana çok karlı bir ticaret olduğunu Söyleyen var. Güvenin, sağlam bir Kaynak. 

Bunları neden yazdım yine? İstemek serbest. İstediği için çabalamak ise hakiki bir niyetin azığı. Ama istediğine erişememek... İnsanı ister istemez üzen bir şey, bilirim. Ama sonuçla ilgilenmememiz gerektiğini ve ta en başından yani bir şeyi arzu etme aşamasından itibaren, olsa da olur olmasa da olur, eyvallah diyebilmenin hafifliğini düşünün istedim.

Farklı bir şeyden daha bahsetmek istiyorum. Bir şeye niyet etmeden önce kendinizi iyi tanıyın. Ve lütfen önceliklerinizi, kırmızı çizgilerinizi iyi belirleyin. Bunları feda etmemeye gayret edin. Çünkü yol zor, zemin kaygan. Yolun sonunda kendini kaybetmek de var. Yol boyunca kibre kapılmak da var. O hissi bilirsin, sen seni çok iyi bilirsin. İşte orda bi' dur. Kendini bil. Sen bir hiçtin. Hiç. Ve böbürlendiğin her ne varsa bir hiç olması hiç de zor değil. Ne varsa elinde O verdi, sahibi O ve O'na iade edilecek. 

Çok mu ileri gittim Sevgili Okur? Beraber gittik, satırlarla nazarın buluştu, zihninde farklı farklı düşünceler uçuştu. Beraber düşündük, sırf bana kesme faturayı. :)

Ah... ki ne ah

yoruldu herkesler, kapandı ışıklar, çekildi perdeler

Bazısı kendiyle baş başa kalmaya korktu

bazısı kendiyle barışmaya koyuldu

Ne çok benziyoruz aslında

benim ayakkabılar gün gelir sana olur, ne malum

malum mu ömrünün hangi deminde olduğun

yüzyıl yaşayacaksın belki, kınadıklarını bulduğun

Kızma lafıma, alınma da

ben sadece istedim ki 

biraz olsun beni anla

Ve güven O'na.